5 de decembro de 2019 | Pasamento de José Emilio "Lucho" Esperón Rodríguez, presidente de honra de ARMH Marín

In memoriam

O ano 2019 foi especialmente duro co pasamento o 5 de decembro aos 93 anos de idade do presidente de honra da nosa Asociación, José Emilio “Lucho” Esperón Rodríguez, exemplo de dignidade para todas e todos nós.

Quisemos trasladar a súa familia todo o cariño e respeto que nos merecía a figura de Lucho e acompañar nese difícil momento a súa dona Josefa, a súa irmán Marinita e as fillas/os Alicia, Alejandra, Mariem, Graciela, Irene, María e Jorge.

Na súa esquela incluise unha frase de Séneca “Hace falta toda una vida para aprender a vivir”. Quédannos as conversas, os ánimos e o espíritu de loita que Lucho sempre sementou en nós.

A ARMH Marín quiso mostrar o seu agarimo á Lucho e a súa familia cun detalle floral.

Escasamente tres meses antes, o 12 de setembro, tamén nos deixaba aos 59 anos o noso amigo Quique Santiago Esperón, canteiro de profesión, que deixou con nós o seu compromiso nos lugares de memoria da Cruz da Maceira e o Cemiterio da Raña.

Comentarios

Publicacións populares deste blog

LEMBRANZA E HOMENAXE A CARMEN PESQUEIRA DOMÍNGUEZ "A CAPIROTA"

Intervención de Montse Fajardo o pasado 18 de agosto na homenaxe a Carmen Pesqueira Domínguez, A Capirota, na praza que leva o seu nome en Marín. "Non sei se sabedes que o noso dicionario no recolle ningunha entrada coa palabra Capirota e no de linguas próximas só se recolle unha acepción similar en masculino, Capirote, prenda semellante á nosa capucha. O mesmo pasa coa historia das mulleres: ou non existe ou aparece diluída no relato dos homes. O agocho é aínda maior no caso das que foron vítimas do franquismo: Ou non se fala delas, ou apenas son nomeadas no contar do padecemento deles ou aparecen cinguidas co capirote de tolas. E tontas de capirote somos tamén para moitos nós, quen non nos conformamos co relato imposto. Por iso convertemos á Capirota en símbolo, non só representa a Carme Pesqueira, tamén a cada unha das mulleres que, coma ela, se negaron a mirar cara a outro lado cando campou o fascismo. Como se fosen aguias que a cetrería cega con capucha para poder domar.

Ler máis

POZO DA REVOLTA - SETEMBRO 2023

Durante moito tempo as vítimas foron o centro de atención nos estudos sobre a represión franquista, era xusto e necesario que ocupasen o lugar principal na recuperación da memoria e dar a coñecer as súas historias de vida a toda a poboación. Pero no relato histórico hai unha ausencia, un silencio que chama a atención e que é o do nome dos asasinos. Porque non hai vítimas sen verdugos e as persoas que perderon a vida non o fixeron por morte natural ou, como se di ás veces, nunha guerra civil que aquí non tivo fronte de batalla. Detrás de cada “hemorraxia interna”, de cada “síncope cardiaco”, que constan no rexistro, houbo as balas dunha pistola ou dun fusil, unhas persoas que apertaron o gatillo, outras que decidiron a quen había que eliminar, uns tribunais visibles que asinaron as sentencias ou uns tribunais secretos que decidiron a quen pasear. Houbo tamén unha parte da poboación que delatou, que colaborou ou que mirou para outro lado. Distintos graos de responsabilidade a fin de co

Ler máis

31 DE DECEMBRO - ACTO DE LEMBRANZA NO PASEO ALCALDE ANTONIO BLANCO

Deixamos aquí imaxes e algún vídeo das intervencións no acto celebrado o pasado 31 de decembro no Paseo Alcalde Antonio Blanco. FORON CINCUENTA ANOS DE AMOR, PERO EN SILENCIO. NUNCA VOS ESQUECEREMOS Esta frase é do 12 de novembro de 1986, cando se cumprían cincuenta anos do golpe de estado xenocida que sementou o terror. A frase encabezaba unha nota necrolóxica que a familia de Luis Poza e Jose Adrio publicaran en prensa no aniversario dos seus fusilamentos. Aquela noite en Pontevedra foran asasinadas dez persoas. Todos tiñan en común ter sido incluídas no grupo que os golpistas consideraban necesario exterminar. Os que chamaron “rojos”. Lonxe do bolchevismo e o judeomasónico, o que tiñan en común, o que facía preciso que estes foran exterminados era a defensa da fraternidade, da liberdade, da igualdade. Da democracia. Os sublevados, os golpistas, querían que o réxime instaurado perdurase, e para iso a aniquilación deles era precisa. Tamén dos seis veciños de Marín que, pouco máis

Ler máis

Asociación pola Recuperación da Memoria Histórica de Marín (ARMH Marín)

Buscar neste blog