Saltar ao contido principal

5 de decembro de 2019 | Pasamento de José Emilio "Lucho" Esperón Rodríguez, presidente de honra de ARMH Marín

 

In memoriam

 


 

O ano 2019 foi especialmente duro co pasamento o 5 de decembro aos 93 anos de idade do presidente de honra da nosa Asociación, José Emilio “Lucho” Esperón Rodríguez, exemplo de dignidade para todas e todos nós.

 

Quisemos trasladar a súa familia todo o cariño e respeto que nos merecía a figura de Lucho e acompañar nese difícil momento a súa dona Josefa, a súa irmán Marinita e as fillas/os Alicia, Alejandra, Mariem, Graciela, Irene, María e Jorge.

 

Na súa esquela incluise unha frase de Séneca “Hace falta toda una vida para aprender a vivir”. Quédannos as conversas, os ánimos e o espíritu de loita que Lucho sempre sementou en nós.

 

A ARMH Marín quiso mostrar o seu agarimo á Lucho e a súa familia cun detalle floral.

 

 





Escasamente tres meses antes, o 12 de setembro, tamén nos deixaba aos 59 anos o noso amigo Quique Santiago Esperón, canteiro de profesión, que deixou con nós o seu compromiso nos lugares de memoria da Cruz da Maceira e o Cemiterio da Raña.

Comentarios

Publicacións populares deste blog

31 DE DECEMBRO - ACTO DE LEMBRANZA NO PASEO ALCALDE ANTONIO BLANCO

Deixamos aquí imaxes e algún vídeo das intervencións no acto celebrado o pasado 31 de decembro no Paseo Alcalde Antonio Blanco. FORON CINCUENTA ANOS DE AMOR, PERO EN SILENCIO.  NUNCA VOS ESQUECEREMOS Esta frase é do 12 de novembro de 1986, cando se cumprían cincuenta anos do golpe de estado xenocida que sementou o terror. A frase encabezaba unha nota necrolóxica que a familia de Luis Poza e Jose Adrio publicaran en prensa no aniversario dos seus fusilamentos. Aquela  noite en Pontevedra foran asasinadas dez persoas. Todos tiñan en común ter sido incluídas no grupo que os golpistas consideraban necesario exterminar. Os que chamaron “rojos”. Lonxe do bolchevismo e o judeomasónico, o que tiñan en común, o que facía preciso que estes foran exterminados era a defensa da fraternidade, da liberdade, da igualdade. Da democracia. Os sublevados, os golpistas, querían que o réxime instaurado perdurase, e para iso a aniquilación deles era precisa.  Tamén dos seis  veciños de Marín que, pouco máis

18 de agosto de 2020 | Acto de homenaxe e recoñecemento a Carmen Pesqueira "A Capirota”

  O  martes 18 de agosto, ás 12:30 h ., celebramos un sinxelo homenaxe a Carmen Pesqueira Domínguez “A Capirota”. Dadas as circunstancias derivadas da pandemia covid-19, foi un pequeno acto simbólico de lembranza depositando un ramo   na praza que leva o nome desta veciña , “muller valente e loitadora polos dereitos dos traballadores“ (como reza a praca instalada o día da inauguración de dita praza en agosto de 2018), que se enfrontou “á manada fascista”. No 84 aniversario do seu fusilamento, queremos seguir lembrando a memoria da muller  que tivo a ousadía de encararse aos que truncaron un tempo de esperanza que supuxo a II República para a clase traballadora . Xunto a ela, quedou ferida de bala Dolores Blanco Rodal que puido fuxir polo monte e contar os feitos. O nome de Carmen Pesqueira trascende no tempo como  referente da loita pola liberdade, a igualdade e a democracia máis alá da historia de Marín,  formando parte de exposicións, proxectos e mesmo obras literarias, como símb

POZO DA REVOLTA - SETEMBRO 2023

  Durante moito tempo as vítimas foron o centro de atención nos estudos sobre a represión franquista, era xusto e necesario que ocupasen o lugar principal na recuperación da memoria e dar a coñecer as súas historias de vida a toda a poboación. Pero no relato histórico hai unha ausencia, un silencio que chama a atención e que é o do nome dos asasinos. Porque non hai vítimas sen verdugos e as persoas que perderon a vida non o fixeron por morte natural ou, como se di ás veces, nunha guerra civil que aquí non tivo fronte de batalla. Detrás de cada “hemorraxia interna”, de cada “síncope cardiaco”, que constan no rexistro, houbo as balas dunha pistola ou dun fusil, unhas persoas que apertaron o gatillo, outras que decidiron a quen había que eliminar, uns tribunais visibles que asinaron as sentencias ou uns tribunais secretos que decidiron a quen pasear. Houbo tamén unha parte da poboación que delatou, que colaborou ou que mirou para outro lado. Distintos graos de responsabilidade a fin de co