Saltar ao contido principal

18 de agosto de 2020 | Acto de homenaxe e recoñecemento a Carmen Pesqueira "A Capirota”

 


martes 18 de agosto, ás 12:30 h., celebramos un sinxelo homenaxe a Carmen Pesqueira Domínguez “A Capirota”. Dadas as circunstancias derivadas da pandemia covid-19, foi un pequeno acto simbólico de lembranza depositando un ramo  na praza que leva o nome desta veciña, “muller valente e loitadora polos dereitos dos traballadores“ (como reza a praca instalada o día da inauguración de dita praza en agosto de 2018), que se enfrontou “á manada fascista”.

No 84 aniversario do seu fusilamento, queremos seguir lembrando a memoria da muller  que tivo a ousadía de encararse aos que truncaron un tempo de esperanza que supuxo a II República para a clase traballadora . Xunto a ela, quedou ferida de bala Dolores Blanco Rodal que puido fuxir polo monte e contar os feitos.

O nome de Carmen Pesqueira trascende no tempo como  referente da loita pola liberdade, a igualdade e a democracia máis alá da historia de Marín,  formando parte de exposicións, proxectos e mesmo obras literarias, como símbolo do empoderamento das mulleres, sendo pezas fundamentais do desenvolvemento da sociedade en xeral, e da galega en particular.

Reivindicamos neste acto o dereito á verdade e á reparación que esixen as vítimas, como un deber moral da democracia española para que a impunidade dea paso á xustiza.



Adxuntamos fotos de varios momentos da homenaxe realizada hoxe a Carmen Pesqueira, A Capirota, na praza que leva o seu nome, coa presencia de veciñas, veciños e familiares.






Palabras de Enriqueta Otero, presidenta da Asociación para a Recuperación da Memoria Histórica de Marín:

"Neste ano diferente volvemos no 84 aniversario do fusilamento de Carmen Pesqueira porque seguimos a lembrar a memoria da muller que se encarou aos golpistas que truncaron un tempo de esperanza que supuxo a II República para a oprimida clase traballadora. Lembramos tamén á súa compañeira Dolores Blanco Rodal, que ferida de bala puido fuxir polo monte e ser testemuña desta atrocidade.

Dende aquí pedimos que a impunidade dea paso á xustiza e recordamos que o dereito á verdade e á reparación que esixen as vítimas é un deber moral da democracia española."


Comentarios

Publicacións populares deste blog

LEMBRANZA E HOMENAXE A CARMEN PESQUEIRA DOMÍNGUEZ "A CAPIROTA"

Intervención de Montse Fajardo o pasado 18 de agosto na homenaxe a Carmen Pesqueira Domínguez, A Capirota, na praza que leva o seu nome en Marín. "Non sei se sabedes que o noso dicionario no recolle ningunha entrada coa palabra Capirota e no de linguas próximas só se recolle unha acepción similar en masculino, Capirote, prenda semellante á nosa capucha. O mesmo pasa coa historia das mulleres: ou non existe ou aparece diluída no relato dos homes. O agocho é aínda maior no caso das que foron vítimas do franquismo: Ou non se fala delas, ou apenas son nomeadas no contar do padecemento deles ou aparecen cinguidas co capirote de tolas. E tontas de capirote somos tamén para moitos nós, quen non nos conformamos co relato imposto. Por iso convertemos á Capirota en símbolo, non só representa a Carme Pesqueira, tamén a cada unha das mulleres que, coma ela, se negaron a mirar cara a outro lado cando campou o fascismo. Como se fosen aguias que a cetrería cega con capucha para poder domar.

POZO DA REVOLTA - SETEMBRO 2023

  Durante moito tempo as vítimas foron o centro de atención nos estudos sobre a represión franquista, era xusto e necesario que ocupasen o lugar principal na recuperación da memoria e dar a coñecer as súas historias de vida a toda a poboación. Pero no relato histórico hai unha ausencia, un silencio que chama a atención e que é o do nome dos asasinos. Porque non hai vítimas sen verdugos e as persoas que perderon a vida non o fixeron por morte natural ou, como se di ás veces, nunha guerra civil que aquí non tivo fronte de batalla. Detrás de cada “hemorraxia interna”, de cada “síncope cardiaco”, que constan no rexistro, houbo as balas dunha pistola ou dun fusil, unhas persoas que apertaron o gatillo, outras que decidiron a quen había que eliminar, uns tribunais visibles que asinaron as sentencias ou uns tribunais secretos que decidiron a quen pasear. Houbo tamén unha parte da poboación que delatou, que colaborou ou que mirou para outro lado. Distintos graos de responsabilidade a fin de co

31 DE DECEMBRO - ACTO DE LEMBRANZA NO PASEO ALCALDE ANTONIO BLANCO

Deixamos aquí imaxes e algún vídeo das intervencións no acto celebrado o pasado 31 de decembro no Paseo Alcalde Antonio Blanco. FORON CINCUENTA ANOS DE AMOR, PERO EN SILENCIO.  NUNCA VOS ESQUECEREMOS Esta frase é do 12 de novembro de 1986, cando se cumprían cincuenta anos do golpe de estado xenocida que sementou o terror. A frase encabezaba unha nota necrolóxica que a familia de Luis Poza e Jose Adrio publicaran en prensa no aniversario dos seus fusilamentos. Aquela  noite en Pontevedra foran asasinadas dez persoas. Todos tiñan en común ter sido incluídas no grupo que os golpistas consideraban necesario exterminar. Os que chamaron “rojos”. Lonxe do bolchevismo e o judeomasónico, o que tiñan en común, o que facía preciso que estes foran exterminados era a defensa da fraternidade, da liberdade, da igualdade. Da democracia. Os sublevados, os golpistas, querían que o réxime instaurado perdurase, e para iso a aniquilación deles era precisa.  Tamén dos seis  veciños de Marín que, pouco máis