Saltar ao contido principal

93 ANIVERSARIO DA II REPÚBLICA

 

Abre o acto a presidenta da ARMH de Marín, Enriqueta Otero:

" En primeiro lugar imos recordar neste 93 aniversario da República a Umbelina Briones López, que hoxe estaría aquí connosco celebrando este acto como acostumaba facelo cada 14 de abril e acompañándonos nos actos da Memoria, da que ela foi fiel testemuña ao longo da súa dilatada vida. Lembramos tamén a Chelo Santos Alfonso, que dun xeito inesperado nun puido chegar ata este día para estar coa lealdade que sempre amosou coa Memoria de Marín. A nosa gratitude para ámbalas dúas e con elas recordemos agora aquel 14 de abril de 1931, cando ás sete da tarde se organiza unha gran manifestación na Rúa do Sol, para proclamar a República en Marín.

Iníciase a manifestación coa bandeira republicana ao fronte. Escoltada polas bandeiras das sociedades obreiras unha impoñente multitude dirixiuse á Ponte da Liberdade e percorreu seguidamente as principais rúas da vila, chegando ata Cantodarea e Estribela. Ao fronte ían os presidentes e dirixentes do Centro Republicano local e Sociedades Obreiras; a Banda Municipal de Música ao son da Marsellesa, coreada polo público, percorre o itinerario sinalado rematando no Pazo Municipal onde, en presenza do alcalde, foi izada a bandeira republicana entre os entusiastas aplausos. O señor Agustín Rey dirixiu a palabra aos manifestantes para expresar o significaba a proclamación da República no que respeta á orde, a xustiza e a liberdade, sendo moi aplaudido.

O presidente do Centro Republicano, Gonzalo Martín March, que asumiu a representación da alcaldía mentres non foi designada a nova corporación, pediu non arriar a bandeira sen antes defendela apaixonadamente. 

Hoxe lembramos ese período da nosa historia e aos homes e mulleres que xunto a Agustín Rey, José Muíños Touza e Antonio Blanco Solla defenderon a República. Tralo golpe militar, Martín March foi executado en Ourense en setembro de 1936, Agustín Rey marcha de Marín despois de expropiárenlle os seus bens e Antonio Blanco foi executado en Pontevedra o 31 de decembro, tamén en 1936.

Para eles e para quen sufríu a represión, o noso recordo e admiración. Sempre na nosa memoria! Viva a República!".

Intervención de Xulio Pardellas: 
" No contexto político que vivimos nestes días non está de máis recordar algúns dos cambios máis relevantes que trouxo a II República para a sociedade española:
- A reforma agraria, para expropiar latifundios improdutivos e subir os salarios dos traballadores do campo.
- O impulso á educación pública, pasando de 30.000 a 50.000 mestres, duplicando o número de institutos de secundaria e creando as Misións Pedagóxicas.
- Establecemento dun Estado Laico.
- Decreto de vacacións pagadas para tódolos traballadores.
- Establecemento do voto feminino e de tódolos dereitos para as mulleres.
Pero a dereita sempre tivo certos problemas coa memoria. Non é novidade, como tampouco o é que lles custe chamar ditadura aos 40 anos no que o franquismo tivo sometido a este país. O problema, lonxe de minorar, vai a máis proque o Partido Popular conta agora cun compañeiro de viaxe, Vox, negacionista da historia.
Cómpre subliñar a mal chamada proposición de lei de concordia de Castela e León, que non é a primeira: chegaron antes as de Aragón e a Comunidade Valenciana. Todas elas buscan derogar a memoria democrática, sen mencionar as palabras Golpe de Estado e Ditadura nin unha soa vez. Só aluden ao franquismo nunha ocasión e é para acentuar que non hai consenso histórico sobre el _o que é falso_ á vez que equiparan tódolos períodos desde 1931 ata o de agora, igualando democracia e ditadura.
Ademais, estas leis de falsa concordia dificultan ou impiden que os familiares dos desaparecidos encontren aos seus seres queridos. Hai que ter en conta que España é o segundo país do mundo, detrás de Camboia, con máis desparecidos en fosas comúns. Todo este contido lexislativo pretende que se esqueza o que foi o Golpe de Estado que asestou Franco ao sistema democrático da II República e que ocasionou a Guerra Civil.
Non o esquezamos."

Familiares de Umbelina Briones López e Chelo Santos depositan flores ante a Pedra da Liberdade






Comentarios

Publicacións populares deste blog

POZO DA REVOLTA - SETEMBRO 2023

  Durante moito tempo as vítimas foron o centro de atención nos estudos sobre a represión franquista, era xusto e necesario que ocupasen o lugar principal na recuperación da memoria e dar a coñecer as súas historias de vida a toda a poboación. Pero no relato histórico hai unha ausencia, un silencio que chama a atención e que é o do nome dos asasinos. Porque non hai vítimas sen verdugos e as persoas que perderon a vida non o fixeron por morte natural ou, como se di ás veces, nunha guerra civil que aquí non tivo fronte de batalla. Detrás de cada “hemorraxia interna”, de cada “síncope cardiaco”, que constan no rexistro, houbo as balas dunha pistola ou dun fusil, unhas persoas que apertaron o gatillo, outras que decidiron a quen había que eliminar, uns tribunais visibles que asinaron as sentencias ou uns tribunais secretos que decidiron a quen pasear. Houbo tamén unha parte da poboación que delatou, que colaborou ou que mirou para outro lado. Distintos graos de responsabilidade a fin de co

31 DE DECEMBRO - ACTO DE LEMBRANZA NO PASEO ALCALDE ANTONIO BLANCO

Deixamos aquí imaxes e algún vídeo das intervencións no acto celebrado o pasado 31 de decembro no Paseo Alcalde Antonio Blanco. FORON CINCUENTA ANOS DE AMOR, PERO EN SILENCIO.  NUNCA VOS ESQUECEREMOS Esta frase é do 12 de novembro de 1986, cando se cumprían cincuenta anos do golpe de estado xenocida que sementou o terror. A frase encabezaba unha nota necrolóxica que a familia de Luis Poza e Jose Adrio publicaran en prensa no aniversario dos seus fusilamentos. Aquela  noite en Pontevedra foran asasinadas dez persoas. Todos tiñan en común ter sido incluídas no grupo que os golpistas consideraban necesario exterminar. Os que chamaron “rojos”. Lonxe do bolchevismo e o judeomasónico, o que tiñan en común, o que facía preciso que estes foran exterminados era a defensa da fraternidade, da liberdade, da igualdade. Da democracia. Os sublevados, os golpistas, querían que o réxime instaurado perdurase, e para iso a aniquilación deles era precisa.  Tamén dos seis  veciños de Marín que, pouco máis

DOCUMENTAL ACORDAMOS - CASA DA CULTURA DE SEIXO

Deixamos aquí dous momentos da proxección do documental ACORDAMOS o pasado 26 de setembro na Casa da Cultura de Seixo. Dada a demanda, dentro do programa de actos do mes de decembro volveremos visionalo, o mércores día 20, na Biblioteca Municipal Vidal Pazos.