10 de xuño, 20 horas - Salón de Actos da Biblioteca Pública Municipal "Vidal Pazos" de Marín - Presentación do libro "CRÓNICA DA II REPÚBLICA ESPAÑOLA NO CONCELLO DE MARÍN (1931-1936)” dos investigadores Celso X. Milleiro e Xosé Manuel Moreira

Está claro que vivimos o presente e descoñecemos o futuro, pero para entender o noso presente temos a necesidade e a obrigación, tal e como afirmaba o historiador Juan Antonio Lacamba, de acadar “unha conciencia do noso pasado como compoñente inevitable do presente”.

Para elo é fundamental o traballo dos investigadores e historiadores na análise da sociedade e dos seus cambios ao longo do tempo.

A historia local en épocas pasadas tiña un perfil más de crónica e de análise interpretativa dos feitos acontecidos. Xa fai varios anos que o plantexamento é moi distinto, con estudos sustentados na indagación documental e encaixando de forma activa a historia local nun contexto máis global tanto a nivel xeográfico (comarca, país,...) como de espazo temporal dun período concreto.

Esta investigación da memoria colectiva sustenta as raíces do presente dos pobos atopando a conciencia do seu pasado e da súa identidade.

Todo o indicado é a base do traballo de Celso e Xosé Manuel, que investigaron, entenderon e trasladan no libro que hoxe presentamos, sucesos e feitos locais do Marín de 1931 a 1936 que logran encaixar nun marco máis xeral provincial, galego e do conxunto do estado español; acadando unha dimensión e significado histórico global.

Atopamos inicialmente unha análise xeral do Concello de Marín para poñernos en contexto. Posteriormente analizan o período da II República dende varias ópticas: política, sindicalismo, relixión, cultura, deporte, festas e sociedade. Tamén nos falan do proceso do Estatuto de Autonomía de Galiza e pechan o traballo cun apéndice documental e unha serie de biografías de persoeiros da época.

En definitiva temos ante nós o resultado de moitos anos de esforzo de Celso Milleiro e Xosé Manuel Moreira que amosa o acontecido nun período temporal concreto que forma parte da historia xeral das xentes do noso Concello.

Moitas grazas a ámbolos dous por este agasallo.

Comentarios

Publicacións populares deste blog

LEMBRANZA E HOMENAXE A CARMEN PESQUEIRA DOMÍNGUEZ "A CAPIROTA"

Intervención de Montse Fajardo o pasado 18 de agosto na homenaxe a Carmen Pesqueira Domínguez, A Capirota, na praza que leva o seu nome en Marín. "Non sei se sabedes que o noso dicionario no recolle ningunha entrada coa palabra Capirota e no de linguas próximas só se recolle unha acepción similar en masculino, Capirote, prenda semellante á nosa capucha. O mesmo pasa coa historia das mulleres: ou non existe ou aparece diluída no relato dos homes. O agocho é aínda maior no caso das que foron vítimas do franquismo: Ou non se fala delas, ou apenas son nomeadas no contar do padecemento deles ou aparecen cinguidas co capirote de tolas. E tontas de capirote somos tamén para moitos nós, quen non nos conformamos co relato imposto. Por iso convertemos á Capirota en símbolo, non só representa a Carme Pesqueira, tamén a cada unha das mulleres que, coma ela, se negaron a mirar cara a outro lado cando campou o fascismo. Como se fosen aguias que a cetrería cega con capucha para poder domar.

Ler máis

31 DE DECEMBRO - ACTO DE LEMBRANZA NO PASEO ALCALDE ANTONIO BLANCO

Deixamos aquí imaxes e algún vídeo das intervencións no acto celebrado o pasado 31 de decembro no Paseo Alcalde Antonio Blanco. FORON CINCUENTA ANOS DE AMOR, PERO EN SILENCIO. NUNCA VOS ESQUECEREMOS Esta frase é do 12 de novembro de 1986, cando se cumprían cincuenta anos do golpe de estado xenocida que sementou o terror. A frase encabezaba unha nota necrolóxica que a familia de Luis Poza e Jose Adrio publicaran en prensa no aniversario dos seus fusilamentos. Aquela noite en Pontevedra foran asasinadas dez persoas. Todos tiñan en común ter sido incluídas no grupo que os golpistas consideraban necesario exterminar. Os que chamaron “rojos”. Lonxe do bolchevismo e o judeomasónico, o que tiñan en común, o que facía preciso que estes foran exterminados era a defensa da fraternidade, da liberdade, da igualdade. Da democracia. Os sublevados, os golpistas, querían que o réxime instaurado perdurase, e para iso a aniquilación deles era precisa. Tamén dos seis veciños de Marín que, pouco máis

Ler máis

POZO DA REVOLTA - SETEMBRO 2023

Durante moito tempo as vítimas foron o centro de atención nos estudos sobre a represión franquista, era xusto e necesario que ocupasen o lugar principal na recuperación da memoria e dar a coñecer as súas historias de vida a toda a poboación. Pero no relato histórico hai unha ausencia, un silencio que chama a atención e que é o do nome dos asasinos. Porque non hai vítimas sen verdugos e as persoas que perderon a vida non o fixeron por morte natural ou, como se di ás veces, nunha guerra civil que aquí non tivo fronte de batalla. Detrás de cada “hemorraxia interna”, de cada “síncope cardiaco”, que constan no rexistro, houbo as balas dunha pistola ou dun fusil, unhas persoas que apertaron o gatillo, outras que decidiron a quen había que eliminar, uns tribunais visibles que asinaron as sentencias ou uns tribunais secretos que decidiron a quen pasear. Houbo tamén unha parte da poboación que delatou, que colaborou ou que mirou para outro lado. Distintos graos de responsabilidade a fin de co

Ler máis

Asociación pola Recuperación da Memoria Histórica de Marín (ARMH Marín)

Buscar neste blog