Saltar ao contido principal

10 de xuño, 20 horas - Salón de Actos da Biblioteca Pública Municipal "Vidal Pazos" de Marín - Presentación do libro "CRÓNICA DA II REPÚBLICA ESPAÑOLA NO CONCELLO DE MARÍN (1931-1936)” dos investigadores Celso X. Milleiro e Xosé Manuel Moreira

 




Está claro que vivimos o presente e descoñecemos o futuro, pero para entender o noso presente temos a necesidade e a obrigación, tal e como afirmaba o historiador Juan Antonio Lacamba, de acadar “unha conciencia do noso pasado como compoñente inevitable do presente”.

Para elo é fundamental o traballo dos investigadores e historiadores na análise da sociedade e dos seus cambios ao longo do tempo.

A historia local en épocas pasadas tiña un perfil más de crónica e de análise interpretativa dos feitos acontecidos. Xa fai varios anos que o plantexamento é moi distinto, con estudos sustentados na indagación documental e encaixando de forma activa a historia local nun contexto máis global tanto a nivel xeográfico (comarca, país,...) como de espazo temporal dun período concreto.

Esta investigación da memoria colectiva sustenta as raíces do presente dos pobos atopando a conciencia do seu pasado e da súa identidade.

Todo o indicado é a base do traballo de Celso e Xosé Manuel, que investigaron, entenderon e trasladan no libro que hoxe presentamos, sucesos e feitos locais do Marín de 1931 a 1936 que logran encaixar nun marco máis xeral provincial, galego e do conxunto do estado español; acadando unha dimensión e significado histórico global.

Atopamos inicialmente unha análise xeral do Concello de Marín para poñernos en contexto. Posteriormente analizan o período da II República dende varias ópticas: política, sindicalismo, relixión, cultura, deporte, festas e sociedade. Tamén nos falan do proceso do Estatuto de Autonomía de Galiza e pechan o traballo cun apéndice documental e unha serie de biografías de persoeiros da época.

En definitiva temos ante nós o resultado de moitos anos de esforzo de Celso Milleiro e Xosé Manuel Moreira que amosa o acontecido nun período temporal concreto que forma parte da historia xeral das xentes do noso Concello. 

Moitas grazas a ámbolos dous por este agasallo.








Comentarios

Publicacións populares deste blog

CARMEN PESQUEIRA DOMÍNGUEZ, A CAPIROTA

Intervención de Asun Bernández Rodal no acto de lembranza do pasado 18 de agosto. "A memoria de Carme Pesqueira Domínguez, unha muller traballadora asasinada un día coma hoxe no ano 1936, segue viva. Era nova e estaba resolta a non calar a boca fronte ás inxustizas, e por iso foi tiroteada polos fascistas un 18 de agosto, xusto ao mes do levantamento militar franquista. En Galiza a represión foi rápida e cruenta, e empezou aos poucos días do levantamento. Aquí non houbo fronte militar, pero os mortos estiveron en todas partes. Os falanxistas, apoiados polos poderes políticos e parte da sociedade civil, tiveron as mans libres para actuar de forma sanguenta e impune. Hoxe seguimos recordando ás asasinadas, aos asasinados que foron a cara máis fera e doente do terror imposto por un réxime que ía manexar a violencia física, institucional e ideolóxica coma o seu principal instrumento de poder. Foron as execucións, pero tamén as desaparicións, as detencións, as malleiras, as condenas a

LEMBRANZA E HOMENAXE A CARMEN PESQUEIRA DOMÍNGUEZ "A CAPIROTA"

Intervención de Montse Fajardo o pasado 18 de agosto na homenaxe a Carmen Pesqueira Domínguez, A Capirota, na praza que leva o seu nome en Marín. "Non sei se sabedes que o noso dicionario no recolle ningunha entrada coa palabra Capirota e no de linguas próximas só se recolle unha acepción similar en masculino, Capirote, prenda semellante á nosa capucha. O mesmo pasa coa historia das mulleres: ou non existe ou aparece diluída no relato dos homes. O agocho é aínda maior no caso das que foron vítimas do franquismo: Ou non se fala delas, ou apenas son nomeadas no contar do padecemento deles ou aparecen cinguidas co capirote de tolas. E tontas de capirote somos tamén para moitos nós, quen non nos conformamos co relato imposto. Por iso convertemos á Capirota en símbolo, non só representa a Carme Pesqueira, tamén a cada unha das mulleres que, coma ela, se negaron a mirar cara a outro lado cando campou o fascismo. Como se fosen aguias que a cetrería cega con capucha para poder domar.